Stanowiska archeologiczne w okolicach Samborca należą do najciekawszych archeologicznie regionów Polski sprzed przeszło 4-7 tysięcy lat temu. Podczas wykopalisk natrafiono tu na ślady osadnictwa neolitycznego kilku kultur oraz znaleziono setki przedmiotów z wczesnej epoki brązu i późniejszych okresów. W archeologii wprowadzono nawet nazwę "kultura złocka".
Gotycki kościół w Skotnikach z XIV w. oraz zabytkowy dwór rodu Bogoriów-Skotnickich o ciekawej architekturze staropolskiej.
Kościół parafialny w Samborcu - Według Jana Długosza wzniesienie w XIII wieku murowanego kościoła było prywatną fundacją Pawła z Samborca. Widokiem z Kościelnego wzgórza zachwycał się Stefan Żeromski odnotowując w "Dzienniku"(t. XVIII) 21 VII 1888 r.: "W niedzielę rano pojechaliśmy we trzech (Teofil, Józef i ja) do kościoła w Samborcu. Koścół ten stoi na ostatniej wyniosłości stanowiącej tytaniczny taras - od Opatowa do Wisły. Widzi z góry kościelnej Sandomierz, Sulisławice, za Wisłą szmat Galicji i Dzików, Tarnobrzeg, niezmierne skrzydła lasów, bliżej błonia wiślane, jak okiem sięgnąć zarosłe wikliną, śród której srebrzy się w wiecznym słońcu biała rzeka - Wisła".
Źródełko Łokietka - w części wsi Gorzyczany, wypływa ze stoku doliny Gorzyczanki woda bardzo czysta i smaczna, w tradycji ludowej ma ona właściwości lecznicze - kojąco działa na oczy. W innej części Gorzyczan widnieje góra zw. "Kocot" o której krążą legendy. "Kwacała" samotny kurhan pomiędzy Milczanami a Złotą.
Na terenie gminy Samborzec znajduje się wiele pomników przyrody m.in. grusza pospolita, pod którą Stefan Żeromski pisał "Popioły".
Najważniejsza imprezą kulturalną odbywającą się na terenie gminy jest Święto Kwitnącej Jabłoni - impreza o zasięgu wojewódzkim, organizowana corocznie w I dekadzie maja.
{gallery}samborzec{/gallery}
